ویژگیهای آلیاژها [ویرایش]
در برخی از آلیاژها پس از آمیخته شدن عناصر تشکیل دهنده آلیاژ، خواص تمام عناصر تشکیلدهنده در آلیاژ تشکیل شده مشاهده میشود. درست مانند حل شدن نمک در آب، یکی از عناصر در دیگری فقط حل میشود. اما در برخی از آلیاژها، فلزها چنان در هم میآمیزند که آرایش ذرات آنها دگرگون شده و یک ترکیب شیمیایی به دست میآید. آلیاژها از ذرات بسیار کوچکی تشکیل شدهاند. برخی از این ذرات به هم میپیوندند و مجموعههایی پدید میآورند که به آنها دانه گفته میشود. اندازه این دانهها در خواص بعدی آلیاژها بسیار تاثیرگذارند. همچنین اندازه دانهها به عواملی همچون میزان حرارت داده شده به مواد تشکیلدهنده و سرعت سرد کردن آنها بستگی دارد؛ در حقیقت هرچه مواد را سریعتر سرد کنیم، اندازه دانهها ریزتر میشود. به این ترتیب، ریزی و درشتی دانهها، در خواص بعدی آلیاژها تاثیرگذار است و از راه تنظیم میزان حرارت داده شده و سرعت سرد کردن میتوان خواص مورد نظر را در آلیاژ ایجاد کرد. بیشتر آلیاژها از فلزات تشکیلدهندهشان سختترند. به همین دلیل از شکلپذیری کمتری برخوردارند. همینطور بیشتر آلیاژها در دمایی کمتر از دمای ذوب فلزات تشکیلدهنده ذوب میشوند و رسانایی الکتریکی ضعیفتری دارند.[۳]
انواع آلیاژها [ویرایش]
آلیاژها را با توجه به فلز پایهشان به دو دستهی آهنی و غیرآهنی تقسیم میکنند. آلیاژهای آهنی، آلیاژهایی هستند که فلز پایه در آنها آهن است. از مهمترین آنها میتوان به فولاد اشاره کرد. در مقابل، تمام آلیاژهایی که فلز پایه در آنها، فلزی غیر از آهن است، آلیاژهای غیرآهنی خوانده میشود.
آلیاژهای آهنی [ویرایش]
فلز پایه در این آلیاژها آهن است. بسته به میزان کربن ترکیب شده در آن، به دو دسته فولادها و چدنها تقسیم میشوند.
نظرات شما عزیزان: